Układ hormonalny działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Dostarczanie egzogennych substancji takich jak sterydy anaboliczno-androgenne (np. testosteron enanthate, sustanon/omnadren; pochodne DHT np. masteron, winstrol) czy hormony tarczycy (np. T3) ma wpływ na wytwarzanie endogennych hormonów (testosteronu w jądrach, T4/T3 w tarczycy).
Jeśli chodzi o tarczycę to podawanie np. syntetycznego T3 ma wpływ hamujący na TSH w podwzgórzu (tyreoliberyna, protyrelina) oraz w przysadce mózgowej (TSH, hormon tyreotropowy, tyreotropina). [1]
Niestety nie udało się opracować preparatu który oddziaływałby na stężenie testosteronu nie hamując przy tym wytwarzania endogennego testosteronu w jądrach. Nawet SARM mają większy lub mniejszy wpływ na LH oraz wytwarzanie testosteronu.
Szlaki sygnałowe:
- podwzgórze => GnRH (gonadotropiny) => przysadka mózgowa => LH/FSH => jądra/jajniki
- podwzgórze => tyreoliberyna => przysadka mózgowa => TSH, hormon tyreotropowy, tyreotropina => T4/T3 w tarczycy (dodać należy, iż większość T3 powstaje w tkankach obwodowych, w wyniku odjodowania T4)
W badaniu Scotta Griffithsa i wsp. [2] sprawdzono jak użytkownicy SAA postrzegają PCT (terapię po cyklu). Wzięto pod uwagę osoby stosujące SAA, hCG, hormon wzrostu, beta mimetyki (np. clenbuterol), preparaty SERM (np. tamoxifen), insulinę oraz peptydy.
Okazało się, iż dostęp do środków używanych w terapii po cyklu wcale nie jest łatwy. Użytkownicy SAA traktują środki używane w trakcie PCT (np. hCG, HMG, tamoxifen, clomid) jako niezbędne do utrzymania przyrostów oraz zdrowia. PCT ma duże znaczenie dla zdrowia psychicznego. Często mężczyźni mieli łatwiejszy dostęp do SAA, niż do hCG, czy tamoxifenu, dlatego niechętnie odstawiali SAA (aby nie tracić zdobytej masy i siły).
Niemniej takie postępowanie może mieć rozliczne skutki uboczne. Jeśli chodzi o zdrowie psychiczne liczne badania wskazują, iż po odstawieniu SAA mogą pojawić się zaburzenia nastroju, a u niektórych osób poważniejsze zaburzenia.
Pope i Katz wykazali, iż 23% pacjentów nadużywających SAA spełnia kryteria DSM-III dla zaburzeń nastroju, od dużych zaburzeń depresyjnych do zaburzeń dwubiegunowych typu I oraz II. [3] Po części jest to związane z zaburzeniem postrzegania własnego wizerunku.
Referencje:
1. E. Mutschler „Farmakologia i toksykologia”, WYDANIE III
2. Scott Griffiths „Post-cycle therapy for performance and image enhancing drug users: A qualitative investigation” https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2211266916300238
3. Anabolic-androgenic Steroid use and Psychopathology in Athletes. A Systematic Review http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4462035
