Przeglądając fora internetowe o tematyce fitness często można znaleźć wpisy zdesperowanych użytkowników, którzy twierdzą, że dostarczają bardzo małe ilości kalorii (700-1000 kcal na dzień), poświęcają wiele godzin na ćwiczenia i nie odnotowują, żadnych postępów w redukcji tkanki tłuszczowej, a niekiedy nawet pojawia się u nich regres, co wydaje się zupełnie absurdalne.
Autor artykułu:
Łukasz Kowalski jest doktorantem w Katedrze Dietetyki Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW. Prowadzi indywidualne konsultacje i seminaria dietetyczne. Jest także autorem kilkudziesięciu artykułów dotyczących żywienia i aktywności fizycznej opublikowanych w czasopismach, takich jak: Kulturystyka i Fitness Sport dla Wszystkich, Fitness Authority oraz Muscular Development.
kontakt: http://180rekompozycja.pl
Minnesota Starvation Experiment
W celu wyjaśnienia tych tajemniczych obserwacji warto cofnąć się w czasie. Druga Wojna Światowa zbliżała się ku końcowi. Alianci wyzwalając kolejne miasta z okupacji niemieckiej, znajdywali wielu głodujących, wychudzonych cywilów. W związku z czym pojawiła się potrzeba poszerzenia wiedzy na temat wpływu głodzenia na ludzki organizm, a także poznania efektywnych sposobów przywracania zdrowia głodującym. W listopadzie 1944 r. ponad 400 zdrowych mężczyzn, w odpowiedzi na broszurę: „Will You Starve That They Be Better Fed?” wyraziło chęć wzięcia udziału w eksperymencie nazwanym później: „Minnesota Starvation Experiment” [1]. Ostatecznie wybrano 36 ochotników cechujących się najlepszym zdrowiem fizycznym i psychicznym.
Metodykę i rezultaty „Minnesota Starvation Experiment” przedstawiono szczegółowo w obszernej, składającej się z dwóch tomów monografii (1385 stron):”The Biology of Human Starvation” wydanej w 1950 r. Na potrzeby niniejszego artykułu skoncentrujemy się jedynie na wybranych aspektach tego eksperymentu związanych ze zjawiskiem termogenezy adaptacyjnej. Uczestnicy omawianego eksperymentu przez pierwsze 12 tygodni dostarczali ilość kalorii zapewniającą utrzymanie masy ciała (około 3200 kcal). W kolejnym etapie (24 tygodnie) ich spożycie zostało obniżone o około 50% (do ilości 1500-1600 kcal). Dieta w tym okresie była oparta na pokarmach najczęściej spożywanych przez osoby głodujące w okupowanej Europie (m.in. chleb, makaron, ziemniaki i inne warzywa), a więc była dosyć uboga w białka i składniki odżywcze. Celem tego etapu było zmniejszenie masy ciała u uczestników o 25% masy wyjściowej. W związku z czym podaż żywności była uzależniania od cotygodniowego ubytku masy ciała. Uczestnicy dodatkowo zostali zobowiązani do codziennego wysiłku fizycznego (6,5 – 9 km marszu)… dowiedz się więcej!
