Czym są SARM?
SARM- to inaczej selektywne modulatory receptora androgenowego. Klasyczne sterydy anaboliczno-androgenne, które silnie łączą się z receptorem androgenowym (np. trenbolone, testosteron). Niestety oprócz mocy anabolicznej (wzrost mięśni, synteza białek) wykazują także silne działanie androgenne (wpływ na drugorzędowe cechy płciowe, zarost, nastrój/zachowanie, utratę włosów na głowie u osób predysponowanych genetycznie, wirylizacja u kobiet, przerost łechtaczki, obniżenie głosu). Z reguły im silniej dany preparat łączy się z receptorem androgenowym – tym silniejsze skutki uboczne może wywołać. Przykładowo DHT, powstający np. przy stosowaniu testosteronu iniekcyjnego, może mieć katastrofalny wpływ na prostatę i łysienie (u osób predysponowanych do tego genetycznie). DHT ma wielokrotnie silniejsze powinowactwo do receptora androgenowego w porównaniu do testosteronu. Kolejna kwestia – selektywność – idealny środek powinien być anaboliczny dla mięśni i kości, przy braku wpływu na hormon luteinizujący oraz hormon folikulotropowy (brak blokowania osi HPTA, czyli podwzgórze – przysadka mózgowa – jądra). Kluczowy jest także brak wpływu krzyżowego na inne receptory, brak konwersji do DHT i brak powstawania estrogenów. SARM teoretycznie powinny zapewnić anabolizm, przy zredukowanych skutkach ubocznych. Czy to się udało w praktyce?
Medyczne zastosowania SARM
Wbrew obiegowym opiniom i błędnie powielanym mitom, klasyczne sterydy anaboliczno-androgenne znajdują nikłe zastosowanie w leczeniu ludzi. Ba, większość z tych substancji nie badano i nie myślano stosować pod tym kątem, istnieje np. cała grupa środków weterynaryjnych (np. boldenone, trenbolone) oraz szereg preparatów wymyślanych tylko na potrzeby programu dopingowego (np. oral-turinabol, STS646, STS648, THG, CREAM). Tak naprawdę, większość SAA jest stosowanych nielegalnie, amatorsko – część przez wyczynowych sportowców. SARM – obecnie są testowane pod kątem leczenia utraty mięśni spowodowanej nowotworami, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, w końcowym stadium choroby nerek, utratą jakości mięśni wraz z wiekiem (sarkopenia), [1,2]
Dostępne SARM
- Enobosarm (GTx-024, ostaryna /MK-2866 oraz S-22) [1,2]
- LGD-4033,
- MK-0773,
- MK-3984,
- BMS-564929
- GTx-007, S-4 czyli andaryna,
- LGD-12107,
- LGD-2226,
- S-40503
- ACP-105
- 4-(7-hydroxy-1,3-dioxo-tetrahydro-pyrrolo[1,2-c]imidazol-2-yl)-naphthalene-1-carbonitrile
i to pewnie nie wyczerpuje listy SARM. [5]
Na co mogę liczyć?
W jednym z badań [2] w ciągu 12 tygodni GTx-024 podawany 120 starszym osobom spowodował:
- Grupa placebo – straciła średnio 73,2 g mięśni,
- GTx-024 w dawce 3 mg dziennie, odnotowano przyrost suchej masy ciała (mięśnie) średnio o 1,3 kg ±0,3 kg więcej w porównaniu do grupy placebo – dodać należy iż bez prowadzenia treningu (wychodzi średni przyrost 433 g mięśni miesięcznie),
- GTx-024 w dawce 1 mg dziennie, odnotowano przyrost suchej masy ciała (mięśnie) średnio o 0,7 kg±0,3 kg więcej w porównaniu do placebo,
- tkanka tłuszczowa – grupa placebo nabyła w tym czasie 300 g tłuszczu,
- tkanka tłuszczowa – grupa GTx-024 w dawce 3 mg dziennie: odnotowano spadek średnio o 321,9 g tłuszczu, a więc zysk w stosunku do placebo to mniej o ok. 0,6 kg tkanki tłuszczowej,
Z kolei LGD-4033:
- zwiększył średnio masę mięśniową o 1,21 kg przy dawce 1 mg dziennie, już po 21 dniach,
- odnotowano nieznaczny spadek ilości tkanki tłuszczowej, tylko w grupach 1 mg i 0,1 mg, nie mający większego znaczenia.
Bezpieczeństwo stosowania SARM.
W cytowanym badaniu w grupie 3 mg GTx-024 dziennie [2]:
- u 5 pacjentów znacznie wzrosło obciążenie wątroby (mierzone poprzez wzrost aminotransferazy alaninowej ALT/ALAT (SGPT ang. serum glutamic pyruvic transaminase),
- u 5 pacjentów wystąpiły bóle głowy,
- u 3 pacjentów bóle gardła i krtani,
- u 2 biegunka,
- u 2 zmęczenie,
- u 3 bóle pleców,
- u 1 bóle kończyn,
- u 1 kaszel,
Przy podawaniu GTx-024 zmniejszył się ogólny poziom cholesterolu, frakcji HDL oraz trójglicerydów. Mimo zmniejszenia HDL ryzyko sercowo-naczyniowe przy stosowaniu GTx-024 było znikome. [2] Nieznacznie wzrósł LDL. Podobnie było w przypadku preparatu LGD-4033 – odnotowano spadek HDL, wzrost LDL (dawka 1 mg LGD) oraz spadek trójglicerydów i cholesterolu całkowitego. [4]
Odnotowano duży wpływ preparatu GTx-024 na SHBG – spadek aż o 61% u mężczyzn i o 80% u kobiet, co jest ogromnym efektem! [2] W przypadku podawania testosteronu SHBG zmniejsza się ledwie o 31%! Jak podaje J. Górski: „Główny hormon jąder, testosteron, syntetyzowany jest w komórkach śródmiąższowych z cholesterolu i androstendionu wydzielanego przez nadnercza. Testosteron, tak jak inne hormony steroidowe, nie jest magazynowany. Jego synteza kontrolowana jest przez LH. 98% testosteronu krąży w połączeniu z białkami: około 65% z globuliną wiążącą steroidy płciowe (SHBG), reszta zaś z albuminą. Jedynie około 2% testosteronu znajdującego się we krwi krąży w postaci wolnej. W tkankach testosteron ulega dalszemu metabolizmowi pod wpływem – reduktazy do dihydrotestosteronu. Testosteron może być też aromatyzowany do estradiolu”. Tak więc można powiedzieć, iż akurat ten efekt SARM jest pozytywny. Testosteron wolny jest aktywny, reszta stanowi swojego rodzaju zapas. Również w przypadku preparatu LGD-4033 odnotowano podobne działanie.
Odnotowano zmniejszenie się testosteronu wolnego i całkowitego przy stosowaniu GTx-024 oraz LGD-4033 – a to z kolei bardzo negatywne zjawisko – jeżeli chodzi o sportowca. W takim przypadku nie od rzeczy byłoby pytanie, jak wielki jest wpływ SARM na układ HPTA – i czy po „cyklu” nie należałoby sięgnąć po clomid, tamoxifen (preparaty SERM) oraz hCG w celu przywrócenia funkcjonowania jąder, osi HPTA – produkcji testosteronu. A to już by oznaczało silną ingerencję w układ hormonalny. Prawdopodobnie – jeśli efekt byłby bardziej znaczący w trakcie stosowania większych dawek SARM, należałoby rozważyć podawanie w tle testosteronu, co sprawiałoby, iż idea bezpiecznego SARM jest fikcją. Choć należy dodać, iż bez prowadzenia terapii po cyklu w przypadku podawania LGD-4033 po 56 dniach poziom FSH wrócił do normy, zaś wpływ 1 mg na LGD-4033 na LH był nieznaczny. [4] Wpływ na testosteron wolny, całkowity, LH i FSH jest skorelowany z dawką SARM. W przypadku LGD-4033 po 21 dniach testosteron całkowity spadł aż o ponad 300 ng/dl, zaś SHBG o ponad 20 mmol/l.
SARM LGD-4033 – posiada bardzo długi okres aktywności, nawet 24-36 godzin po dawce 1 mg. [4]
Czy SARM są warte swojej dużej ceny? Na to pytanie każdy sam musi odpowiedzieć sobie samodzielnie. SARM widnieją na liście WADA, ujęte w ramach Światowego Kodeksu Antydopingowego w wersji z roku 2015, a więc ich stosowanie i tak jest nielegalne. SAA stanowią tańszą alternatywę. Wpływ SARM na zdrowie to zagadka, mogą się okazać w większych dawkach równie toksyczne jak klasyczne SAA.
Referencje:
- “Study Design and Rationale for the Phase 3 Clinical Development Program of Enobosarm, a Selective Androgen Receptor Modulator, for the Prevention and Treatment of Muscle Wasting in Cancer Patients (POWER Trials)” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4853438/
- “The selective androgen receptor modulator GTx-024 (enobosarm) improves lean body mass and physical function in healthy elderly men and postmenopausal women: results of a double-blind, placebo-controlled phase II trial”
- “A novel selective androgen receptor modulator (SARM) MK-4541 exerts anti-androgenic activity in the prostate cancer xenograft R-3327G and anabolic activity on skeletal muscle mass & function in castrated mice”. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27106747”
- “The Safety, Pharmacokinetics, and Effects of LGD-4033, a Novel Nonsteroidal Oral, Selective Androgen Receptor Modulator, in Healthy Young Men” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4111291/
- “Anabolic agents: recent strategies for their detection and protection from inadvertent doping” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4033149/
