IGF-1 jest naturalnie produkowany w wątrobie jako skutek GH (hormon wzrostu) metabolizmu w obecności insuliny. Tkanka mięśniowa może również produkować IGF-1 w sposób wewnątrzkomórkowej reakcji. Faktem jest, iż korzyścią płynącą z treningu, w którego rezultacie intensywne palenie w mięśniach, jest produkowany naturalny IGF-1. Jest również efektem ubocznym dla orali 17AA, które powodują wyższe uwalnianie/wyzwalanie IGF-1 z wątroby.
Receptory IGF-1 znajdują się w mięśniach oraz organach takich jak serce, śledziona, jelicie cienkim oraz nerkach z wysoką koncentracją/zawartością receptorów wywierających nacisk/efekt na organy. IGF-1 to ekstremalny anabolik, dużo bardziej niż GH czy insulina.
Rekombinacja IGF-u (produkowana genetycznie) jest odnotowany ze jest efektywny wtedy, gdy iniekcje są domięśniowe, ponieważ powoduje miejscowy wzrost. Była to najbardziej popularna metoda. Ten środek ma czas, współtrwania ok. 10 minut potem zostanie przetworzony do IGF -BP- 3 (insulinowy czynnik wzrostu wiązanie proteinowe) pozostała cześć współtrwania pozostanie jeszcze przy „życiu” ok. 12 godzin.. PRO’si często łączą insulinę oraz GH z IGF-1, ponieważ IGF-1 wyłącza naturalną produkcje GH, i GH powoduje przeciwdziałanie insuliny. IGF-1 jest często odsyłany jako Pro-insulina, ponieważ neutralizuje insulinie oraz współdziała z insuliną, ale właściwie byłby to nie prawdziwy termin dla IGF-1.
IGF-1 może również mieć wszystkie efekty uboczne GH lub insuliny m.in. wzrost organów żołądkowo- jelitowych(GI). Jest to należne wyższej liczbie receptorów IGF-1 obszarów ulokowanych w GI w porównaniu do szkieletowego układu mięśniowego. Ten drugi ma więcej receptorów GH. IGF-1 nie jest stały w syntetycznych formach.
Najczęstsze dawki GH+ IGF-1 to 0,25-0,50 mg GH /kg + 60-100mcg IGF-1 podzielone od 2 do 5 dziennie iniekcji. Cześć osób doświadczyła lekkiego wzrostu masy przy kombinacji obydwu środków tj. insulina + wysoko androgenny steryd, (np. testosteron lub orale typu anadrol-50) przy 4-8 tyg. kuracji. Sporo iniekcji dawki 40mcg IGF-u w grupę mięśniową trenowana danego dnia po treningu. Jest to ważne by wiedzieć, iż IGF-1 może spowodować hipoglikemie oraz wzrost cukru we krwi.
IGF-1 kolejny raz udowadnia, iż jest jednym z najmocniejszych pośredników przy wzroście mięśni.
Art. Autorstwa Bryana Haycock’a tłumaczony przez 50$
PODSUMOWANIE
Mechanizm utraty masy mięśniowej u człowieka następuje wraz z jego wiekiem. Jest to proces nie do końca poznany nauce.
Naukowcy na różne sposoby próbują hamować utratę masy np. za pomocą zwiększenia regeneracji wydajności/ siły mięśni.
Co niesie za sobą iniekcje ze zrekombinowanego wirusa AVV tj. (AAV to mały wirus, który zakaża człowieka oraz kilka innych naczelnych gatunków). AVV jest nie obecnie znany by powodował choroby i w konsekwencji wirus powodował bardzo łagodną odpowiedz immunologiczną.
AVV może zainfekować obydwie podzielne i niepodzielne komórki. Te cechy robią z AVV bardzo atrakcyjnego kandydata do kreowania wektorów wirusowych w terapii genowej. AVV prototyp terapii genowej. Wektor charakteryzujący się świetnym przekrojem, o dużym asortymencie, oraz możliwością przetworzenia komórek. Liczny AAV- na bazie wektorów zapewniający skuteczną i nieprzerywalną wydzielanie się ekspresji transgenu w danych tkankach zastał rozwinięty dla przedkliniczych badań.
Zainteresowanie AAV było spowodowane postępem w produkcji metod oryginalnie przeznaczonych dla serotypu AVV (serotyp- odmiana mikroorganizmu, którą można określić za pomocą reakcji serologicznych, czyli reakcji z użyciem przeciwciał lub dopełniacza). Różnice pomiędzy serotypami zależą od antygenów znajdujących się na powierzchni komórek drobnoustroju.
Często są to białka o kluczowym znaczeniu dla patogenezy lub też substancje odpowiedzialne za mniejszą lub większą wrażliwość mikroorganizmu na czynniki odpornościowe. Dlatego określenie serotypu jest często ważne w przypadku badań laboratoryjnych służących wykryciu i identyfikacji patogenu, 2-ch wektorów oraz bardziej rozbudowanych obejmując inne serotypy, kierujący nadmierną ekspresją insuliny tj. czynnik wzrostu, IGF-1 w zróżnicowanych włóknach mięśniowych.
Zademonstrowano, iż wydzielanie IGF-1 przyczynia się do 15% wzrostu masy mięśniowej oraz 14 % wzrostu siły u dorosłej myszy (Rys. 1) oraz niesamowicie, powstrzymuje starzenie się mięśnia zmienia w je w mięśnie, jakimi dysponuje dorosła mysz w rezultacie 27% wzrostu siły dla porównania z myszą, której IGF-1 nie był podawany (Rys. 2).
Masa mięśniowa oraz rozkład włókien mięśniowych były utrzymywane na takich samych poziomach, co u młodej myszy. Co świadczy o tym, iż transfer genu w postaci IGF-1 do mięśni może formować podstawy genów człowieka uniemożliwiając utratę funkcji mięśni powiązanych z starzeniem się oraz być może pomagać przy chorobach gdzie uszkodzony jest układ szkieletowy po przez przyśpieszenie jego odnowy.
DYSKUSJA
Te badanie ma potencjał do całkowitej zmiany naszego wieku.
W tym eksperymencie, rekombinacja AVV kierującego ekspresja insuliny tj. czynnik wzrostu IGF-1 w dorosłych włóknach mięśniowych, oraz iniekcje domięśniowe u myszy. DNA, które oryginalnie znajdowało się w wirusie zostało usunięte przez znaki stymulujące układ immunologiczny.
Kod DNA dla IGF-1 został przetworzony do wirusa po przez aktywator genu by zagwarantować wysokie natężenie transkrypcji. Rezultaty jak widzimy na obrazkach 1 i 2 są dramatyczne.
IGF-1 odgrywa ważną role przy regeneracji mięśni. Wstrzykiwany podnosi aktywność komórek satelitarnych, DNA mięśni, zawartość protein, masę mięśni. Znaczenie IGF-1 leży w jego funkcji, czyli pobudzeniu wzrostu mięsni z lub bez przeciążenia.
IGF-1 również zachowuje się jak wewnątrzwydzielniczy/dokrewny czynnik wzrostu mający anaboliczny efekt na odległych tkankach raz wpuszczony do krwi po przez wątrobę. IGF-1 posiada insulinę jako własność hamująca degradacje, lecz w dodatku może stymulować syntezę białek. Insulina i jej efekty są prawdopodobnie należne do stymulowania/ sygnalizowania dróg miedzy insuliną a IGF-1 podążające lingady – jony połączone w związkach kompleksowych z tzw. jonem centralnym łączące się z receptorami.
Możliwość IGF-u do stymulowania protein syntezy podobna do tej z GH. Mimo, ze często sądzi się ze efekty GH są zawarte poprzez IGF-1,to nie może być to przypadek. Po pierwsze efekty tych 2-ch hormonów są różne, GH nie zmienia degradacji protein. Po drugie obserwuje przy stosowaniu GH ze ma małe lub tez całkowity brak zmian w układzie/systemie koncentracji IGF-1. Wiek powiązany w utratą mięśni został zabezpieczony przez iniekcje GH, jakkolwiek sądzi się, iż wykonany po przez IGF-1.
Rezultat tego badania jest podobny to innych badań gdzie IGf-1 był wstrzykiwany prosto w tkankę mięśniowa, odznaczając się wzrostem wielkości i siły zwierząt, na których te eksperymenty były wykonywane. Używając wirusa jako genetycznego nośnika ma korzyści przy podawaniu czynnika wzrostu. Efekty zwykłego, pojedynczego wirusowego traktowania ogranicza się do znacznie dłuższych (miesięcy jak nie lat), ponieważ komórki mięśni same w sobie sukcesywnie nad produkują własny, IGF-1 z wstrzykiwanego DNA.
Fakt, iż IGF-1 produkowany przez mięśnie tych myszy nie został odnaleziony we krwi jest interesujący. Systematyczne iniekcje IGF-1 nie były sukcesywne z powodu tego typu rzeczy w anabolicznym efekcie człowieka. W dodatku, IGF-1 produkowany w wątrobie jest genetycznie różny niż ten produkowany i tkance mięśniowej. Możliwe, iż jest to spowodowane tym ze osiągnięciami anabolicznych efektów szczególnie w układzie szkieletowym mięśni.
W tym badaniu było uprzywilejowana ochrona typu IIB włókien starzejących się mięśni u myszy. To są włókna najbardziej czułe na przerost mięśni po przez trening jak i również są pierwszymi włóknami zanikającymi z starzenia. Podczas otrzymywania zrekombinowanego wirusa mysz, również motor neuronu, prowadzący do wzrostu zdolności czynności.
Spekulacje na temat wieku powiązanego z utratą mięśni to sprawą drugorzędną do spadku aktywności neuronów typu II. Ta technika mogłaby również być użyteczna w zapobieganiu osteoporozy. Szersze badania są potrzebne by określić czy IGF-1 ma efekt tylko na włókna mięśniowe czy tez na tkanki nerwowe.
Ostatecznie była to ekscytujące zobaczyć wzrost mięśni u młodej myszy, której został podany IGF-1, co zaowocowało (15% wzrostem masy mięśniowej) To oznacza, iż iniekcje o ile poziom IGF-1 był powyżej normalnej ilości, jaką mięśnie dysponują i zapewnienie normalnego poziomu. Pamiętaj, że nie było to połączone z ćwiczeniami. Wzrost „wszczepianych mięśni” następował nawet bez ekstremalnej mechanicznej stymulacji.
Myszy po prostu zachowywały się normalnie, jedynie jak zwykle biegając po specjalnym kole, które znajdowało się w klatce. Ponieważ te dramatyczne rezultaty, autor przedstawił skupią się na używaniu tej techniki by podnieść osiągi czy też wygląd zewnętrzny. Możemy mieć nadzieję ze ta technika zostanie wprowadzona w życie by leczyć ważniejsze dolegliwości, jakie jak dyskofię mięśni i tym samym zostać w jakiś sposób dostępna dla innych celów również.
AAV to mały wirus, który zakaża człowieka oraz kilka innych naczelnych gatunków. AVV jest nie obecnie znany by powodował choroby i w konsekwencji wirus powodował bardzo łagodną odpowiedzi immunologiczną. AVV może zainfekować obydwie podzielne i niepodzielne komórki. Te cechy robią, z AVV bardzo atrakcyjnego kandydata do kreowania wektorów wirusowych w terapii genowej.
Autor: 50 Dollars (sfd)
Komentarze do artykułu możesz zobaczyć na forum klikając TUTAJ
