Oxymetholone to klasyczny anaboliczno-androgenny preparat będący w powszechnym użyciu w klubach jak i w klinikach. W odróżnieniu od trenbolonu czy boldenonu jest zupełnie oficjalnie w obrocie od kilkudziesięciu lat, został opisany po raz pierwszy w 1959 roku. Jest używany do leczenia anemii, ponieważ zwiększa ilość czerwonych krwinek.
Anapolon uchodzi za jeden z najsilniejszych środków w obrocie. Jego siła niestety może zawodzić przez preparaty z czarnego rynku, nie zawierające właściwej dawki substancji aktywnej (tak samo może być np. z metanabolem czy winstrolem).
Oxymetholone to jeden z niewielu preparatów który mimo, iż jest pochodną DHT nie należy do SAA tzw. jakościowych. Główny szkielet anapolonu jest bliźniaczo podobny do oxandrolonu oraz winstrolu.
Jak wypada oxymetholone w zestawieniu z innymi środkami?
- anapolon posiada 45% potencjału androgennego w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- anapolon posiada 3.2 krotnie większy potencjał anaboliczny, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- oxandrolone posiada 24% potencjału androgenicznego, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- oxandrolone posiada 3.22 krotnie większy potencjał anaboliczny, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- nandrolone posiada 31-41% potencjału androgenicznego, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- nandrolone posiada 3.29-4.92 krotnie większy potencjał anaboliczny, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- stanazolol posiada 30% potencjału androgenicznego, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
- stanazolol posiada 2-3.2 krotnie większy potencjał anaboliczny, w porównaniu do metylowanego testosteronu, testosteronu (np. propionate),
Oczywiście, te dane są syntetyczne i pochodzą z badań na zwierzętach, nie zawsze znajdują przełożenie na praktykę. Z pewnością anapolon jest silnym androgenem nie nadającym się do podawania kobietom. Anapolon zawiera w pełni wysyconą strukturę pierścienia-A, co powinno zmniejszać jego szkodliwość dla wątroby (ale i tak potrafi nieźle dać popalić wątrobie, jak wszystkie 17-alfa alkilowane SAA). Grupa 17-alfa dołączona do cząsteczki testosteronu chroni substancję aktywną przed dezaktywacją poprzez utlenienie grupy 17-hydroksy do 17-keto. Anapolon podlega w pierwszej fazie utlenianiu przy drugiej cząsteczce węgla, redukcji przy trzeciej i hydroksylacji przy C17. Ok. 5% anapolonu odzyskuje się w moczu jako koniugaty z kwasem glukuronowym. Z anapolonu powstają inne, liczne metabolity. Z pewnością jest to potężny i często podrabiany środek, z którym wiążą się niezwykle poważne skutki uboczne.
