Naukowcy porównali 33 060 biegaczy i 15945 chodziarzy w celu zbadania wpływu różnic w rodzaju i intensywności ćwiczeń na czynniki ryzyka choroby wieńcowej (CHD). Wyjściowy wydatek (METhr / dziennie) porównano z wykrytymi przez lekarza nadciśnieniem tętniczym, hipercholesterolemią, cukrzycą i chorobą wieńcową podczas 6.2 lat obserwacji.
Bieganie zmniejszyło ryzyko:
- nadciśnienia incydentalnego o 4,2%
- hipercholesterolemii o 4,3%,
- cukrzycy o 12,1%,
- choroby wieńcowej o 4,5% na każdą METh / dziennie biegania,
- Chodzenie zmniejszyło ryzyko:
- nadciśnienia incydentalnego o 7,2%
- hipercholesterolemii o 7,0%,
- cukrzycy o 12,3%,
- choroby wieńcowej o 9,3% na każdą METh / dziennie chodzenia,
Jeden MET określa zużycie jednej kilokalorii energii przez jeden kilogram masy ciała w ciągu jednej godziny spoczynku (spokojne siedzenie) (kcal/kg mc./h) zaś liczba MET oznacza, ile razy więcej energii jest zużywane podczas wykonywania wysiłku w porównaniu z energią wydatkowaną w czasie spoczynku. Bardzo wolny spacer (<3 km/h) to mała aktywność fizyczna, określana jako 2 MET, wolny spacer (3 km/h) – 2,5 MET. Umiarkowany poziom aktywności fizycznej zawarty jest w przedziale 3–6 MET, np. szybki spacer (6 km/h) – 3 MET, rekreacyjna jazda na nartach – 5 MET, jazda na rowerze z prędkością 15–18 km/h lub średnio intensywne zajęcia fitness – 6 MET. Intensywna aktywność fizyczna to wydatek energetyczny 7–12 MET, np. tenis (gra singlowa) lub bieg z prędkością 8 km/h – 8 MET, pływanie (kraul) – 10 MET, bieg (12 km/h) – 12 MET.
Wniosek: bieganie nie przynosi znacząco większych rezultatów w porównaniu do chodzenia w przypadku ryzyka cukrzycy lub choroby wieńcowej, z kolei chodzenie przynosiło większe efekty w przypadku nadciśnienia i hipercholesterolemii. Najlepiej jest więc łączyć obie formy aktywności.
