Jest to złagodzona wersja metanabolu (co nie znaczy, że jest bezpieczny dla wątroby). Środek był tajnym wynalazkiem dopingowego programu NRD. Oral turinabol został opisany w roku 1962, wszedł do szerszego użycia pod koniec lat 60 XX wieku.
Był produkowany we wschodnich Niemczech, przez Jenapharm. Już w 1966 roku był nadużywany przez sportowców z NRD. Cały dopingowy program 14.25 był okryty tajemnicą, stosowano klasyczny wojskowy sposób używając kodu Unterstützende Mittel („środki wspomagające”). Właściwie sterydy rozpowszechniły się na tyle, iż w NRD nie podawano ich tylko w żeglarstwie oraz w gimnastyce.
Badali zachowanie oral-turinabol.
Podawano środek dożylnie (co jest niezwykłe) i doustnie (co jest najpowszechniejszą praktyką). Notabene wszystkie SAA można przerobić na wersję doustną (nawet masteron i trenbolone), ale ceną jest kosmiczna toksyczność dla wątroby (nasilony efekt pierwszego przejścia). Tak samo większość SAA można przerobić na wersję iniekcyjną, tylko zwykle nie daje to dużych zysków (np. toksyczność iniekcyjnego metanabolu i winstrolu niewiele różni się od tabletek czy proszku). Maksymalne stężenie po spożyciu oral-turinabolu było osiągane po ok. 3 h Podanie doustne i dożylne różni zaburzenie w przyswajaniu „tury” wskutek krążenia jelitowo-wątrobowego. Turinabol podany drogą pokarmową podlega efektowi pierwszego przejścia i niewiele z niego zostaje (pojawiają się głównie metabolity).
Po podaniu dożylnym odnotowano okres półtrwania dla oral-turinabolu wynoszący 16 h i jego metabolity były wydalane głównie przez nerki. Całkowita radioaktywność odzyskana w moczu stanowiła około 60% dawki po obu podaniach. Ze względu na swoje powinowactwo do SHBG oral-turinabol jest w stanie konkurować o wiązanie testosteronu z białkami, co powoduje wzrost poziomu testosteronu niezwiązanego z białkami w osoczu.
Komentarz: początkowo „tura” zwiększa ilość testosteronu, jednak szybko powoduje silną supresję produkcji testosteronu w jądrach.
Referencje:
Schumann W [The pharmacokinetics of Oral-Turinabol in humans] https://europepmc.org/article/med/1798729
