westia podstawowa – szerokość wynika przede wszystkim z uwarunkowań genetycznych – im szersze obojczyki, tym większe wrażenie szerokości. Jeśli nie zostałeś obdarzony szerokim obojczykiem – pozostaje Ci rozbudowa mięśnie naramiennych. Niestety, z rozbudową barków wiąże się wiele problemów.
Oto najczęstsze z nich:
- Kontuzjogenne ćwiczenia. Staw barkowy jest słabo zamocowany, łatwo ulega uszkodzeniom. Dodatkowo u wielu osób występuje konflikt podbarkowy (zwany też zespołem konfliktu podbarkowo-kruczego – wyjaśnienie w dalszej części tekstu).
- Ciężko zaangażować do pracy odpowiednie mięśnie (np. przejmowanie pracy tylniej części m. naramiennego przez silne mięśnie grzbietu np. czworoboczny).
- Występuje nierównowaga funkcjonalna (np. wywołana wielokrotnie większą ilością serii na przednią i środkową część m. naramiennego).
- Mięśnie naramienne są angażowane przy większości ćwiczeń – mogą być chronicznie przetrenowane.
Problem 1: „kontuzjogenne ćwiczenia”.
Stożek rotatorów tworzą ścięgna 4 mięśni:
- Nadgrzebieniowego
- Podgrzebieniowego
- Podłopatkowego
- Obłego mniejszego
Pokrywają one staw ramienno-łopatkowy.
Jak pisze F. Delavier: „podczas unoszenia ramion w przód lub w bok u niektórych osób następuje tarcie i ściskanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego między głową kości ramiennej i sklepieniem kostno-wiązadłowym”. Wspomniane ścięgno przechodzi pod wyrostkiem kostnym na szczycie barku. Jeżeli przestrzeń jest zbyt ciasna – prowadzi to do stanu zapalnego. Jeśli zapalenie nie jest leczone („a mnie zawsze boli jak ćwiczę”) stan zapalny pojawia się również w ścięgnach m. podgrzebieniowego z tyłu i głowie długiej mięśnie dwugłowego z przodu. Po pewnym czasie doprowadza to np. do nieodwracalnego uszkodzenia ścięgna mięśnia nagrzebieniowego… więcej
