Intermittent fasting to sposób odżywiania polegający na stosowaniu okresowego postu oraz krótkiego (z reguły kilkugodzinnego) okna żywieniowego. Np. 18 h postu + 6 h okna żywieniowego. Dieta IF pokazała, iż wbrew obiegowym mitom można jeść wszystkie kalorie popołudniu (gdy akurat tam wypadnie nam okno żywieniowe) i … chudnąć.
Dla odchudzania jest ważny ogólny bilans kaloryczny, pora podawania węglowodanów ma znaczenie dla osób mających problemy z glikemią. Ostatnio naukowcy [1] zaprosili do badania 8 mężczyzn w wieku 35-70 lat w wstępnej fazie predestynującej do cukrzycy. Mężczyźni 5 tygodni odżywiali się zwyczajnie czyli 3 posiłki od 8 rano do 8 wieczorem. W inne 5 tygodni zastosowano dietę w formie przerywanego postu. Mężczyźni jedli 3 posiłki pomiędzy 8 rano i 12 w południe.
Efekt?
Po 5 tygodniach diety w formie przerywanego postu ciała mężczyzn odpowiadały niższą dawką insuliny po obciążeniu węglowodanami (glukozą). A to znaczy, iż mężczyźni potrzebowali mniej insuliny aby obniżyć poziom cukru we krwi, a więc intermittent fasting poprawiło wrażliwość insulinową. Dodatkowo odnotowano spadek ciśnienia krwi, a mężczyźni mniej łaknęli jedzenia niż przy konwencjonalnej diecie. Jest to obiecujący kierunek i być może IF znajdzie zastosowanie w zapobieganiu cukrzycy typu II.
Źródło:
- Elizabeth F.Sutton Robbie Beyl Kate S. Elary William T.Cefalu, Eric Ravussin, Courtney M. Peterson „Early Time-Restricted Feeding Improves Insulin Sensitivity, Blood Pressure, and Oxidative Stress Even without Weight Loss in Men with Prediabetes”
