Zanim posypią się gromy, muszę wyjaśnić iż badanie [1] Jeppe Bo Lauersena i wsp. było meta analizą danych od 26 610 osób, u których stwierdzono 3464 urazy. Badano efekt profilaktyczny różnego rodzaju treningów i wpływ różnych metod na odnoszone urazy.
Co najciekawsze rozciąganie było mało skuteczną metodą zapobiegania kontuzjom, dość dobre efekty dawał trening propriocepcji (czucia głębokiego) oraz siłowy. Zauważalne były efekty programów treningowych zawierających różne elementy łącznie np. trening siłowy, rozciąganie, trening propriocepcji itd. Urazom ostrym jak i wynikającym z przeciążenia można przeciwdziałać poprzez dobranie odpowiedniego rodzaju programu treningowego.
Rozciąganie ani przed, ani też po treningu nie okazało się skuteczne w przeciwdziałaniu urazom – jednak należy dodać, iż użyto dwóch badań: jednego przeprowadzonego na rekrutach wojskowych, a drugiego na internetowej ankiecie. Trening siłowy okazał się lepszym narzędziem w przeciwdziałaniu kontuzjom, a nawet był lepszy od metod złożonych, mimo iż zawierały one komponentę treningu siłowego. Czy rozciąganie jest nieskuteczne jako narzędzie profilaktyczne? Trzeba szerszych i lepiej kontrolowanych badań by to wykazać. Meta analiza Jeppe Bo Lauersena i wsp. [1] wcale nie przesądza tej kwestii.
Referencje: 1.Jeppe Bo Lauersen1, Ditte Marie Bertelsen2, Lars Bo Andersen3,4 “The effectiveness of exercise interventions to prevent sports injuries: a systematic review and meta-analysis of randomised controlled trials”
