Ilość oraz rodzaj spożywanych posiłków mają duże znaczenie dla utrzymania właściwego stężenia glukozy w ciągu dnia. Być może zagadnienie wielu osobom wydaje się błahe, ale w kontekście wielu lat życia może stać się kluczowe.
Naukowcy na łamach “the European e-Journal of Clinical Nutrition and Metabolism” wzięli pod lupę niezmiernie interesującą kwestię. 8 osób przy trzech różnych okazjach otrzymywało różnego rodzaju posiłki. Sprawdzano, jaka jest odpowiedź insulinowa oraz stężenie glukozy we krwi w ciągu dnia.
Podawano posiłki bogate w węglowodany zawierające:
6276 kJ (65% węglowodanów (CHO), 15% białka (PRO), 20% tłuszczów (FAT)).
Podawano:
- 3 duże, mające po 2093 kJ na posiłek,
- małych posiłków (6 CHO; 1046 kJ / posiłek).
Kolejna grupa otrzymywała posiłek wysokobiałkowy:
35% węglowodanów, 45% protein, 20% tłuszczów.
Posiłek wzbogacono białkiem serwatkowym Pro Complex oraz BCAA.
Wyniki:
- częste posiłki węglowodanowe (6 dziennie) spowodowały, iż poziom glukozy był stale podniesiony w ciągu dnia,
- 3 posiłki bogate w węglowodany spowodowały, iż poziom glukozy odnotował trzy istotne skoki, podobnie wyglądała odpowiedź insulinowa,
- jednak stężenie glukozy we krwi w ciągu dnia obniżało się między posiłkami w grupie jedzącej 3 duże posiłki, z kolei w grupie jedzącej 6 posiłków dziennie stężenie glukozy było cały czas podwyższone,
- grupa, która otrzymywała posiłki wysokobiałkowe miała o wiele słabszą odpowiedź ze strony insuliny oraz mniejsze stężenie glukozy w ciągu dnia,
- grupa jedząca 3 duże posiłki bogate w węglowodany miała o wiele dłuższe okresy, gdy stężenie insuliny było znacznie podwyższone.
Wnioski
Wydaje się korzystne ograniczenie podaży węglowodanów w każdym z posiłków oraz zmniejszenie liczby posiłków przy odchudzaniu, co obecnie nie jest promowane w mediach. Dlaczego? Stężenie glukozy we krwi (AUC) przy podawaniu posiłków bogatych w węglowodany 6 razy dziennie wynosiło: 710 ± 251 mmol/L, dla 3 posiłków bogatych w węglowodany dziennie: 522.7 ± 99.3 mmol/L, z kolei dla posiłku zawierającego więcej protein i o wiele mniej węglowodanów tylko 442.1± 121.0 mmol/L. Podwyższone stężenia glukozy są wiązane z cukrzycą, upośledzoną tolerancją glukozy i zaburzeniami pracy trzustki (utrata funkcji komórek beta; komórki beta wysepek Langerhansa wytwarzają insulinę).
Najbardziej korzystne dla odchudzania wydają się posiłki ubogie w węglowodany, bogatsze w tłuszcze i o średniej zawartości protein (np. białko serwatkowe i migdały). Z kolei w badaniach Kazunori Ohkawary wykazano, iż podawanie 6 posiłków dziennie zaowocowało licznymi skokami stężenia insuliny, a to wcale nie byłoby jeszcze tak złe. O wiele gorsza jest druga wiadomość: ilość utlenianych kwasów tłuszczowych była mniejsza w grupie 6 posiłków dziennie, gdyż ciągle dostarczana była glukoza (glukoza -> wyrzut insuliny z trzustki -> hamowanie wykorzystania tłuszczów przez ustrój!) O ile w grupie 3 posiłków dziennie utlenianie kwasów tłuszczowych wzrastało pewien czas po spożyciu posiłku (gdy nie dostarczano węglowodanów), o tyle w grupie 6 posiłków dziennie odnotowano stałą supresję wykorzystania WKT! Na dodatek grupa jedząca 6 posiłków dziennie odczuwała o wiele większe łaknienie.
Komentarz
Naukowcy (Michael E. Holmstrup i wsp.) trochę przesadzili używając do badania produktu bogatego w sacharozę i syrop kukurydziany. Jeśli w jakimś produkcie na pierwszym miejscu jest woda, na drugim syrop kukurydziany, a na trzecim cukier stołowy, to nic dziwnego, że wywołuje on kolosalne skoki stężenia insuliny, a w perspektywie wielu lat może wywołać śmiertelną chorobę. Prawdopodobne jest, iż gdyby naukowcy skorzystali z węglowodanów o wolniejszej kinetyce efekty byłyby zupełnie inne.
