Rozkład węglowodanów i protein a glikemia. Badania naukowe

Ilość oraz rodzaj spożywanych posiłków mają duże znaczenie dla utrzymania właściwego stężenia glukozy w ciągu dnia. Być może zagadnienie wielu osobom wydaje się błahe, ale w kontekście wielu lat życia może stać się kluczowe.

Naukowcy na łamach “the European e-Journal of Clinical Nutrition and Metabolism” wzięli pod lupę niezmiernie interesującą kwestię. 8 osób przy trzech różnych okazjach otrzymywało różnego rodzaju posiłki. Sprawdzano, jaka jest odpowiedź insulinowa oraz stężenie glukozy we krwi w ciągu dnia. 

Podawano posiłki bogate w węglowodany zawierające:

6276 kJ (65% węglowodanów (CHO), 15% białka (PRO), 20% tłuszczów (FAT)).

Podawano:

  • 3 duże, mające po 2093 kJ na posiłek,
  • małych posiłków (6 CHO; 1046 kJ / posiłek).

Kolejna grupa otrzymywała posiłek wysokobiałkowy:

35% węglowodanów, 45% protein, 20% tłuszczów.

Posiłek wzbogacono białkiem serwatkowym Pro Complex oraz BCAA.

Wyniki:

  • częste posiłki węglowodanowe (6 dziennie) spowodowały, iż poziom glukozy był stale podniesiony w ciągu dnia,
  • 3 posiłki bogate w węglowodany spowodowały, iż poziom glukozy odnotował trzy istotne skoki, podobnie wyglądała odpowiedź insulinowa,
  • jednak stężenie glukozy we krwi w ciągu dnia obniżało się między posiłkami w grupie jedzącej 3 duże posiłki, z kolei w grupie jedzącej 6 posiłków dziennie stężenie glukozy było cały czas podwyższone,
  • grupa, która otrzymywała posiłki wysokobiałkowe miała o wiele słabszą odpowiedź ze strony insuliny oraz mniejsze stężenie glukozy w ciągu dnia,
  • grupa jedząca 3 duże posiłki bogate w węglowodany miała o wiele dłuższe okresy, gdy stężenie insuliny było znacznie podwyższone.

Wnioski

Wydaje się korzystne ograniczenie podaży węglowodanów w każdym z posiłków oraz zmniejszenie liczby posiłków przy odchudzaniu, co obecnie nie jest promowane w mediach. Dlaczego? Stężenie glukozy we krwi (AUC) przy podawaniu posiłków bogatych w węglowodany 6 razy dziennie wynosiło: 710 ± 251 mmol/L, dla 3 posiłków bogatych w węglowodany dziennie: 522.7  ± 99.3 mmol/L, z kolei dla posiłku zawierającego więcej protein i o wiele mniej węglowodanów tylko 442.1± 121.0 mmol/L. Podwyższone stężenia glukozy są wiązane z cukrzycą, upośledzoną tolerancją glukozy i zaburzeniami pracy trzustki (utrata funkcji komórek beta; komórki beta wysepek Langerhansa wytwarzają insulinę). 

Najbardziej korzystne dla odchudzania wydają się posiłki ubogie w węglowodany, bogatsze w tłuszcze i o średniej zawartości protein (np. białko serwatkowe i migdały). Z kolei w badaniach Kazunori Ohkawary wykazano, iż podawanie 6 posiłków dziennie zaowocowało licznymi skokami stężenia insuliny, a to wcale nie byłoby jeszcze tak złe. O wiele gorsza jest druga wiadomość: ilość utlenianych kwasów tłuszczowych była mniejsza w grupie 6 posiłków dziennie, gdyż ciągle dostarczana była glukoza (glukoza -> wyrzut insuliny z trzustki -> hamowanie wykorzystania tłuszczów przez ustrój!) O ile w grupie 3 posiłków dziennie utlenianie kwasów tłuszczowych wzrastało pewien czas po spożyciu posiłku (gdy nie dostarczano węglowodanów), o tyle w grupie 6 posiłków dziennie odnotowano stałą supresję wykorzystania WKT! Na dodatek grupa jedząca 6 posiłków dziennie odczuwała o wiele większe łaknienie.

Komentarz

Naukowcy (Michael E. Holmstrup i wsp.) trochę przesadzili używając do badania produktu bogatego w sacharozę i syrop kukurydziany. Jeśli w jakimś produkcie na pierwszym miejscu jest woda, na drugim syrop kukurydziany, a na trzecim cukier stołowy, to nic dziwnego, że wywołuje on kolosalne skoki stężenia insuliny, a w perspektywie wielu lat może wywołać śmiertelną chorobę. Prawdopodobne jest, iż gdyby naukowcy skorzystali z węglowodanów o wolniejszej kinetyce efekty byłyby zupełnie inne.

Referencje: Michael E. Holmstrup, Christopher M. Owens, Timothy J. Fairchild, Jill A. Kanaley “Effect of meal frequency on glucose and insulin excursions over the course of a day” https://clinicalnutritionespen.com/article/S1751-4991(10)00054-5/pdf, Kazunori Ohkawara,1,2,3 Marc-Andre Cornier,1,2 Wendy M. Kohrt,4 and Edward L Melanson “Effects of Increased Meal Frequency on Fat Oxidation and Perceived Hunger” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4391809/
Udostępnij znajomym

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *