Do napisania niniejszego artykuliku skłoniły mnie ukazujące się od dłuższego czasu sponsorowane pseudopublikacje na łamach gazet sportowych zachwalających pod niebiosa ów aktywny koenzym witaminy B 12, jak i najczęściej niepochlebne opinie użytkowników przedmiotowego środka.
Prawda zaś, jak to najczęściej w życiu bywa tkwi mniej więcej po środku. Sprawą bowiem niewątpliwą jest, że preparaty medyczne zawierające w swoim składzie cobamamid są stosowane z powodzeniem od dłuższego czasu przez lekarzy na całym świecie. By nie faworyzować i reklamować żadnej z firm (a są to potężne koncerny farmaceutyczne) wytwarzającej cobamamid, nie przytoczę po prostu nazw owych preparatów ani ich producentów. Zainteresowani i tak do nich dotrą.
Cobamamid (dibencozid) był i jest stosowany sam jak i w połączeniu z innymi medykamentami (np. w połączeniu z L-karnityną) między innymi do „poprawienia kondycji” osób cierpiących na niedowagę. Tyle tylko, że stosowany jest w ujęciu medycznym u osób chorych lub w pewnym sensie chorych – dzieci i osób w wieku podeszłym, cierpiących z różnych powodów na niedowagę. Najczęstsze zastosowanie cobamamidu służącego jako stymulatora wagi:
a) u osób cierpiących na anemię (jednakże nie w ujęciu potocznym – jako ktoś chudy, słaby, lecz jako wada w obrębie układu krwiotwórczego), która może też rzutować na ogólną kondycję pacjenta objawiającą się niedowagą,
b) u osób cierpiących na anorexia nervosa objawiającą się niedoborem wagi spowodowanym psychiczną niechęcią do jedzenia,
c) u osób w wieku starszym, będącym w wyraźnej fazie katabolicznej i innymi dolegliwościami potęgującymi niedowagę.Ma więc on zastosowanie u osób „chorych” czy też niedomagających. I tym przypadku stosowanie cobamamidu przynosi wyraźne, pozytywne efekty terapeutyczne w postaci poprawy ogólnej kondycji fizycznej, wzrostu wagi ciała, poprawy samopoczucia czy też chęci jedzenia. Zainteresowanych i niedowiarków odsyłam do publikacji przywołanych poniżej. Jest więc sprawą jak już powiedziałem niewątpliwą, że dibencozid może w pewnych sytuacjach powodować trwały przyrost masy mięśniowej. Opiera się to na działaniu cobamamidu, który jest przecież niczym innym jak aktywna formą witaminy B 12. Wszystkie zaś witaminy z grupy witamin B mają wyraźne działanie wzmagające metabolizm. Cobamamid ma najprawdopodobniej najsilniejsze działanie „inicjujące anabolizm komórkowy” z pośród wszystkich witamin. I ta pozytywna cecha dibencozidu nie pozostała nie zauważona przez naukę a potem świat kulturystyki. Nieodpartą bowiem chęcią i medycyny i niektórych dyscyplin sportowych jest chęć poprawy zdrowia czy kondycji pacjenta, czy też parametrów sportowców nakładem jak najmniejszych efektów ubocznych przy dobrych efektach docelowych. I tak szybkim krokiem ze szpitali przeniesiono cobamamid do siłowni.
Zachęcając wszystkich ćwiczących do stosowania preparatów cobamamidu w swoje diecie i suplementacji nie wolno jednak zapomnieć o fakcie, że jest to lekarstwo a jako takie przedawkowane bądź źle zastosowane może przynieść więcej szkód niż zysków. I tak z pośród najczęściej wymienianych w literaturze fachowej efektów ubocznych stosowania dibencozidu należy wymienić:
a) alergie, (bardzo rzadko)
b) anafilaksja, (bardzo rzadko)
c) egzema, (bardzo rzadko)
d) kaliemia,
e) czerwienica,
f) akna, (bardzo rzadko)
g) częstomocz koloru krwistoczerwonego,
h) gwałtowny rozwój utajonych form chorobowych (bardzo rzadko).
Zważywszy jednak, że na szczęście efekty uboczne mogą, lecz nie muszą wystąpić i są bardzo rzadkie, mogę z całą odpowiedzialnością polecić preparaty cobamamidu zwłaszcza początkującym sportowcom, mającym problemy z uzyskaniem właściwej wagi ciała i w połączeniu z wysokobiałkowa dietą. U nich efekty stosowanej cobamamidem suplementacji będą wyraźne acz powolne (okres 1 do 2 miesięcy). Nie przekroczą też pewnej naturalnej granicy organizmu. Nie dadzą więc „potwornej masy i wyglądu” rodem z magazynów kulturystycznych. Tu też dochodzimy do sprawy drugiej – zawodu jaki spotyka doświadczonych lub zbyt wiele oczekujących od bądź co bądź suplementu cobamamidu. Sportowcy, którzy nie mają problemów ze swoją naturalną, genetycznie uwarunkowaną wagą, nie zobaczą jakichś oszałamiających wyników zastosowania dibencozidu. Tym bardziej nie zauważą ich stosujący steroidy anaboliczne, insulinę czy hormony peptydowe. Przyrównywanie bowiem dibencozidu do tych specyfików, jest jak równanie Dawida do Goliata. Po prostu nie ma żadnego sensu. I tak z jednej strony mamy dibencozid – stosowany skutecznie tylko u pewnej kategorii początkujących najczęściej sportowców, powolne acz konsekwentne przyrosty czystej masy mięśniowej i brak lub niskie efekty uboczne. Z drugiej zaś SAA, hormony peptydowe i inne potężne i niebezpieczne środki dopingujące i ich szybkie i duże przyrosty (niestety częstokroć nietrwałe) i bardzo duże ryzyko poważnych efektów ubocznych.
Podkreślić pragnę także, że nie pracuję w żadnej firmie dystrybuującej na Polskę preparaty zawierające w swoim składzie cobamamid. Nie znam też faktycznego składu preparatów oferowanych a zawierających dibencozid a co za tym idzie ich jakości. Mając to na względzie w artykule niniejszym nie padły nazwy preparatów ani firm je oferujących.
Decyzje i przemyślenia na temat cobamamidu i innych „alternatywnych” metod wspomagania powierzam samym zainteresowanym, ich zdrowiu i rozsądkowi.
Dla zainteresowanych – publikacje warte odszukania i przeczytania:
1. Clinico-experimental substantiation of the use of carnitine and cobalamin in the treatment of anorexia nervosa – Korkina MB, Korchak GM, Medvedev DI
2. Effects of carnitine and cobamamide on the dynamics of mental work capacity in patients with anorexia nervosa – Korkina MV, Korchak GM, Kareva MA
3. Antitoxic action of cobamamide in experimental hepatitis – Tebenchuk GM, Lukashuk VD, Lipkan GN, Stepanenko VV
4. Action of cobamamide and leukovorin on skeletal muscle reinnervation in mechanical injury to the motor nerves – Mikhaĭlov VV, Mikhaĭlov VV, Onishchenko VV, Avakumov VM
5. Action of dibencozide on nitrogen metabolism in immediate and long-term postoperative resuscitation – Roquefeuil B, Escuret E, Duboin MP
6. Evaluative study of the record of the effect of nitrogen saving by anabolic hormones after oral administration of Indusil – van Wayjen RG
Autor: Ed
