W jednym z badań oceniano wpływ spadku masy ciała na stężenia testosteronu i innych hormonów płciowych w osoczu u 58 mężczyzn z otyłością brzuszną i z zespołem metabolicznym: Średni wiek około 45 lat, obwód tali około 120 cm )
Mężczyźni schudli średnio 16,3 ± 4,5 kg w ciągu 9 tygodni i utrzymali spadek wynoszący 14,3 kg w następnych 12 miesiącach (czyli z powrotem nabrali tylko 2 kg).
Hormonalne skutki redukcji tłuszczu
Globulina wiążąca hormony płciowe (SHBG) wzrosła o ~74% po okresie redukcji, później zmalała, jednak nadal stężenie było wyższe (o 5 nmol / l) niż przed redukcją.
Wolny testosteron (fT) wzrósł z 185 ± 66 do 208 ± 70 pmol / l czyli o 12.4%. Mimo utrzymywania niższej masy ciała w kolejnych 12 miesiącach stężenie testosteronu było wyższe prawie o 15% porównując dane przed i po redukcji.
Stężenia estradiolu i siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA) w osoczu zmieniały się tylko przejściowo lub wcale,
Testosteron krąży w organizmie w postaci:
- wolnej (2%),
- luźno związany z albuminą, która jest produkowana w wątrobie (38%),
- ściśle związanej z głównym nośnikiem, który jest również syntetyzowany w wątrobie: globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG) (60%).
Co to znaczy?
Redukcja sprzyja wzrostowi stężenia testosteronu u mężczyzn, mimo iż znacząco rośnie także stężenie SHBG, które przecież oznacza związanie większej ilości testosteronu w postaci nieaktywnej.
Referencje, badania:
L Niskanen „Changes in sex hormone-binding globulin and testosterone during weight loss and weight maintenance in abdominally obese men with the metabolic syndrome” https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15056129/
