„Bezpieczny” oxandrolone a skutki uboczne

Często w Internecie pojawiają się stwierdzenia odnośnie sterydów anaboliczno-androgennych (SAA) rzekomo przeznaczonych dla osób początkujących. Rozpisywane są cykle, dla osób które dotąd nie sięgały po żadne środki farmakologiczne mające wspierać budowę masy mięśniowej. Najbardziej zabawny jest fakt, iż w latach 90. za idealny cykl dla początkującego uznawało się sięganie po metanabol.

Popularna „metka” to bliski krewny metylowanego testosteronu. W skali szkodliwości, skutków ubocznych i wyniszczenia organizmu lokuje się w ścisłej czołówce najbardziej toksycznych SAA. Poza tym daje względnie ulotne rezultaty przez swoją charakterystykę (agresywna retencja wody).

Mówi się, że najbezpieczniejszym wyborem jest oxandrolone

Cóż, byłaby to może i prawda, gdyby dawkować 2,5 mg, 5 mg czy 10 mg dziennie. Tak naprawdę wszystkie łagodne środki posiadają swoją ciemną stronę – wystarczy tylko dojść do odpowiedniego progu.

Przykładowo, w jednym z badań mężczyźni stosowali od 0,04 do 0,97 mg/kg oxandrolonu dziennie.

Prawdopodobnie najwięcej „brał” ważący 83,5 kg mężczyzna (ok. 100 mg dziennie), reszta wcale nie przesadzała z dawkowaniem środka.

Jakie były skutki takiej terapii?

Po pierwsze odnotowano zaburzenia glikemii, stężenie glukozy wzrosło o ~18%. To nie byłoby jeszcze najgorsze – okazało się, że nawet po 3 miesiącach od zakończenia stosowania środka, stężenie glukozy wcale nie wróciło do pierwotnych wartości. Najdziwniejsze, że terapia oxandrolonem spowodowała spadek ilości czerwonych krwinek, a praktycznie stosowanie większości środków z grupy SAA prowadzi do wzrostu ilości RBC i hemoglobiny. Oxandrolone miał też wpływ na ryzyko zakrzepowo-zatorowe przez wpływ na ilość płytek krwi, ale efekt był nieistotny klinicznie.

Oxandrolone a wpływ na stężenie testosteronu

Wskutek kuracji w cytowanym eksperymencie odnotowano supresję LH, ale nie FSH, co jest bardzo nietypowym skutkiem stosowania SAA. Przeważnie środki z tej grupy przyczyniają się do spadku stężenia obu rodzajów hormonów (spadek LH wiąże się z tłumieniem „produkcji” testosteronu). Nie wiem, czym to mogło być spowodowane, bo  jednocześnie stężenie testosteronu u mężczyzn spadło o 32,8%.

Jest to jedno z licznych badań, które obala mit o „nie blokujących SAA”. W licznych eksperymentach wykazano, że nawet minimalne dawki metanabolu, oxandrolonu czy winstrolu mają wpływ na oś podwzgórze-przysadka-jądra/jajniki. Objawia się to spadkiem stężenia testosteronu endogennego, hamowaniem LH i FSH oraz problemami z przywróceniem funkcjonowania osi po cyklu. Przykładowo, Malhotra A. i wsp. wykazali, iż u dziesięciu chłopców w średnim wieku blisko 14 lat 3 miesięczne podawanie 2,5 mg oxandrolonu dziennie spowodowało supresję LH (z 1,7±0,3 U/L do 1,1±0,2 U/L; spadek o 35,3%), spadek stężenia testosteronu o 57,9% (z 1,9±0,6 nmol/L do 0,8±0,1 nmol/L). Dlatego podchodzę z nieufnością do wyników zaprezentowanych przez naukowców z Ameryki Południowej.

Oxandrolone a wątroba

Nie stwierdzono znaczącego wpływu oxandrolonu na aktywność aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT), ale to wcale nie znaczy, że wątroba nie została uszkodzona cyklem na „oxie”.

Oxandrolone a estrogeny

Paradoksalnie, odnotowano wzrost stężenia estrogenów, co jest nietypowe, bo  pochodne DHT nie aromatyzują. Wzrost estrogenów wynosił 15%, ale był bez znaczenia klinicznego. Bardziej interesujący jest wzrost estrogenów 3 miesiące po odstawieniu oxandrolonu, zapewne spowodowany sięganiem po SERM i/lub hCG (brakuje o tym wzmianki w badaniu). Niemniej ten wzrost wcale nie był znaczący. Być może któryś ze środków stosowanych przez mężczyzn zamiast oxandrolonu zawierał domieszki innych środków (co jest nagminne).  Dziewięciu mężczyzn kupiło produkt w aptece, ale dwóch w Internecie i to mogło być przyczyną zamieszania. Z drugiej strony, naukowcy zarzekają się, że eliminowali z badań próbki zawierające inne sterydy, jednak raczej w okresie po zakończeniu cyklu na oxandrolonie (żeby nie miało to wpływu na wyniki badania i trzeci okres po odstawieniu Anavaru).  Niemniej naukowcy badali mocz pod kątem metabolitów oxandrolonu i testosteronu, więc zabezpieczyli się przed osobami, które sięgały jednocześnie po wiele sterydów anaboliczno-androgennych.

Oxandrolone a profil lipidowy

Najbardziej szokuje tutaj wpływ oxandrolonu na profil lipidowy, „bo to przecież taki łagodny środek”. Ok, ale wywołał spadek HDL o blisko połowę i wzrost LDL o ~9%. Stężenie cholesterolu wahało się, ale w sposób nieistotny. Odnotowano duży spadek stężenia trójglicerydów, ale później po odstawieniu oxandrolonu nastąpiło potężne odbicie, wzrost o 94,5%! Czyli terapia oxandrolonem ma wpływ na ryzyko sercowo-naczyniowe. Nie wiemy, jak duże, bo  trzeba by wieloletnich badań osób biorących SAA, a ich przeprowadzenie byłoby bardzo trudne, a dobra kontrola wszystkich czynników mających wpływ na wyniki byłaby niemożliwa.

Co zapamiętać?

Nawet najmniejsze dawki SAA mogą mieć wpływ na układ hormonalny i hamowanie produkcji testosteronu (u kobiet wiąże się to również z supresją LH/FSH, tak samo jak u mężczyzn). Pozornie bezpieczne sterydy mogą być groźne, gdy są stosowane długotrwale i/lub w większych dawkach. Nawet uważany za łagodny oxandrolone, może mieć istotny wpływ na ryzyko sercowo-naczyniowe i glikemię. W końcu warto pamiętać, iż większość oxandrolonu dostępnego na rynku może zawierać inne, dużo bardziej agresywne środki, np. winstrol. Cechuje go o wiele większa toksyczność dla wątroby i profilu lipidowego (nawet w najmniejszych dawkach kilku-kilkunastu mg dziennie, których nie stosuje żaden ćwiczący).

Referencje:

Dênis de Lima Greboggy i in. „Oxandrolone Use Causes Dyslipidemia in Resistance-Training Practitioners” https://www.researchsquare.com/article/rs-50105/v1