Forskolina a oporność insulinowa. Badania naukowe

Cukrzyca, zespoły metaboliczne, stanowią współczesną plagę. Insulinooporność polega na zwiększonym wytwarzaniu insuliny i jej podwyższonym stężeniu, przy zmniejszonym jej działaniu na tkanki docelowe (np. mięśnie, tkankę tłuszczową). Większość ludzi uważa, że ma insulinooporność i niesłusznie.

Do jej oceny służą skomplikowane metody diagnostyczne bezpośrednie (np. klamra metaboliczna, test supresji endogennej insuliny, test tolerancji insuliny), jak i pośrednie np. HOMA-IR, współczynnik insulinemia/glikemia itd.

W jednym z badań podawano 2 x dziennie 250 mg ekstraktu Coleus forskohlii lub placebo przez 12 tygodni. Wszystkim uczestnikom zalecono dietę niskokaloryczną.

Wyniki po 12 tygodniach:

odnotowano znaczące zmniejszenie obwodu w talii i na wysokości bioder w grupie eksperymentalnej i grupie placebo,
w obu grupach wzrósł transporter cholesterolu HDL-C, jednak bardziej w grupie coleus forskohlii,
całkowity cholesterol zmniejszył się o 9.76% w grupie otrzymującej coleus forskohlii, natomiast wzrósł w grupie placebo (ponad 9%!); czyli łączna różnica między grupami wynosi prawie 18%),
stężenie insuliny spadło o ~36% w grupie coleus forskohlii, natomiast wzrosło o 25% w grupie placebo,
stężenie greliny wzrosło silniej w grupie placebo, w porównaniu do grupy otrzymującej coleus forskohlii,

grupa otrzymująca 2 x dziennie 250 mg ekstraktu coleus forskohlii wykazała korzystną zmianę stężenia insuliny i zmniejszenie insulinooporności, w porównaniu do grupy placebo.

Wniosek

Ekstrakt c. forskohlii w połączeniu z dietą niskokaloryczną może być przydatny w leczeniu zespołu metabolicznego. Forskolina stłumiła łaknienie (mniejszy wzrost greliny) oraz przyczyniła się do większej poprawy glikemii (mniejsze stężenie insuliny, spadek wskaźnika HOMA-IR). Pokrzywa indyjska wykazała też wpływ na lipidy (HDL oraz stężenie cholesterolu całkowitego).