Gru

IGF-1 – co o nim wiemy? Konkrety

Kategoria: Doping, Ogólne, Zdrowie

Oceń artykuł:

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

IGF-1 jest kluczową molekułą sygnałową, związaną z hormonem wzrostu (GH), zwiększającą syntezę białek w mięśniach szkieletowych. Myszy zmodyfikowane pod względem ekspresji IGF-1 miały znacznie szybszą regenerację mięśni. Hipertroficzne efekty podawania IGF-1 są dobrze udokumentowane u zwierząt i w badaniach na liniach komórkowych.

Ekspresja IGF-1 zwiększa się u szczurów i u ludzi wykonujących ćwiczenia siłowe. Ciężarowcy mieli więcej IGF-1 od zawodników grających w siatkówkę, co więcej ciężarowcy mieli aż 27% więcej IGF-1 od osób nie ćwiczących. Jednak ciągle dowiadujemy się coraz więcej na temat IGF-1 i jego roli we wzroście mięśni. Jest tu wiele znaków zapytania.

Okazuje się, iż:

lokalna ekspresja IGF-1 sprzyja regeneracji włókien oraz hipertrofii, zwiększa także aktywność czynników regulujących i ekspresję mRNA białek kurczliwych,
zwiększenie ilości IGF-1 we krwi (przy podawaniu rhGH lub IGF-1) nie wpływa na hipertrofię włókien, jeśli zabraknie mechanicznego bodźca (czytaj: trening siłowego),
w trakcie treningu większość krążącego IGF-1 pochodzi z mięśni, jednakże jeśli uszkadzane są włókna mięśniowe (pierwotna przyczyna hipertrofii to mikrouszkodzenia włókien związane z pracą z ciężarem) to odnotowuje się lokalny wzrost stężenia IGF-1, przy wzroście lub braku zmian w krążącym w ustroju IGF-1,
ekspresja poszczególnych izoform IGF-1 jest uwarunkowana lokalnymi stężeniami GH lub IGF-1,
po ćwiczeniach izometrycznych lub koncentryczno-ekscentrycznych (trening siłowy zawiera takie komponenty) po 1-12 h odnotowuje się spadek ilości IGF-1,
48 h po treningu ekscentrycznym odnotowuje się wzrost ekspresji IGF-1 mRNA,
po 24 h od elektrostymulacji mięśni (symulującej ćwiczenia siłowe) nie odnotowano wzrostu ekspresji IGF-1 mRNA u zdrowych ludzi (w grupie kontrolnej); z kolei odnotowano wzrost MGF 2.5 h po treningu siłowym i 24 h po elektrostymulacji (ale tylko u pacjentów z urazem rdzenia kręgowego),
IGF-1Ea nie zmienił się 2.5 h po treningu siłowym lub wręcz uległ „regulacji w dół” 1-48 h po zakończeniu treningu,
po 24 h do zakończenia treningu siłowego odnotowano ekspresję IGF-1 w wersjach Ea, b i c, podczas gdy odmiana IGF-1 Ebc (IGF-1Eb
oraz IGF-1Ec) nie uległy zmianie 1-4 h po zakończeniu treningu siłowego,

Wnioski: zapewne samo podawanie IGF-1 nie sprzyja hipertrofii, jeśli nie jest poparte treningiem siłowym. Stymulacja elektryczna mięśni nie jest w stanie zastąpić treningu siłowego u osób zdrowych.