Kickboxing ma wiele odmian i charakterystyka treningu pod pełny kontakt z lowkickiem lub bez (niskim kopnięciem okrężnym), a np. pod lekki kontakt jest inna. Z kolei zupełnie czym innym są odmiany boksu tajskiego (thaiboxingu) trenowane w Europie i Tajlandii (uzupełnione o uderzenia łokciami).
Jeszcze wyraźniej te różnice widać gdy porówna się wachlarz technik muay thai (boksu tajskiego) w wersji usportowionej i klasycznej. Jednak nawet w wersji okrojonej, pozbawionej pewnego wachlarzu technik i bez rozbudowanej walki w klinczu kickboxing jest bardzo dobrym treningiem uzupełniającym dla kulturysty, trójboisty czy ciężarowca.
Naukowcy sprawdzili to w lepiej kontrolowanych warunkach.
30 mężczyzn zostało losowo przydzielonych do grupy kickboxingu (n = 15) i kontrolnej (n = 15).
Charakterystyka obu grup:
- kickboxing; wiek: 20,9 ± 1,4 roku, waga: 72,3 ± 7,5 kg, wzrost: 1,8 ± 0,1 m, zawartość tłuszcz w ciele: 12,6 ± 3,5%
- grupa kontrolna: wiek: 21 ± 1,5 roku, waga: 73,1 ± 8,4 kg, wzrost: 1,9 ± 0,4 m, zawartość tłuszczu w ciele: 12,8 ± 2,4%
Każda grupa trenowała w przybliżeniu 1 godzinę dziennie, trzy razy w tygodniu przez pięć tygodni.
Mierzono:
- moc mięśniową górnej części ciała: wyciskanie na ławce (test mocy imitujący wyrzut sztangi), test z piłką lekarską,
- moc mięśniową dolnej części ciała: wyskok z pozycji przysiadu, skok ze zmianą kierunku ruchu (CMJ),
- elastyczność,
- szybkość i zwinność,
- wyniki w progresywnym maksymalnym teście wysiłkowym) ,
- beztlenową sprawność fizyczną (test Wingate’a)
- skład ciała przed i po okresie treningowym,
Wyniki:
- grupa kickboxingu wykazała znaczną poprawę mocy mięśniowej górnej części ciała (piłka lekarska wzrost o 13,5 ± 12,8% i testy w wyrzucaniu sztangi poprawa o 13,6 ± 10,0 % i o 8,1 ± 6,8% odpowiednio dla komponentów mocy i prędkości),
- grupa kickboxingu wykazała znaczną poprawę mocy mięśniowej dolnej części ciała dla skoku ze zmianą kierunku ruchu (tj. poprawa składowej siły o 8,2 ± 6,7%), jednak wysokość skoku nie poprawiła się,
- odnotowano poprawę wydolności tlenowej i beztlenowej (znacznie wzrosło VO2 max – maksymalne pochłanianie tlenu; zwyżka wynosiła 13.2 ± 6.0 %),
- odnotowano poprawę elastyczności, szybkości i zwinności,
- skład ciała, osiągi w skoku z pozycji przysiadu i przy skoku ze zmianą kierunku ruchu nie zmieniły się dla obu grup (odnotowano nawet niewielki spadek w grupie kickboxingu – tzn. większe były składowe: moc i siła, a mniejsza prędkość),
Wniosek:
Trening kickboxingu stanowi znakomity dodatek ogólnorozwojowy, wpływający na siłę, moc, szybkość oraz wydolność aerobową i beztlenową.
