W badaniu Faude O. i wsp. [1] porówno efekty treningu interwałowego o wysokiej intensywności (HIIT) z treningiem biegowym o dużej objętości (HVT) podczas letniego okresu przygotowawczego 20 młodych piłkarzy, grających na wysokim szczeblu.
Podczas przygotowań zimowych wykonali oni inny program treningowy. Przed i po każdym okresie treningowym przeprowadzono kilka testów sprawności.
Oceniano tam:
- indywidualny próg beztlenowy (IAT)
- maksymalną prędkość biegu (Vmax)
- pionowej wysokości skoku
- sprint
Wyniki:
- trening biegowy o dużej objętości okazał się lepszy pod względem poprawy indywidualnego progu beztlenowego (IAT); jednak różnica była niewielka trening objętościowy 0.8 km/h, HIIT: 0.5 km/h,
- maksymalna prędkość biegu wzrosła nieznacznie w obu grupach,
- czterdzieści procent (w grupie HIIT) i 15% (w grupie HVT) piłkarzy nie zwiększyło indywidualnego progu beztlenowego poza poziom wyjściowy,
- gracze, którzy nie zareagowali na HIIT, byli znacznie wolniejsi podczas sprintu na 30 m w porównaniu do respondentów, dobrze reagujących na program interwałowy,
- wysokości skoków uległy znacznemu pogorszeniu po obu metodach treningowych,
Oba programy szkoleniowe wydają się obiecującym sposobem na poprawę zdolności wytrzymałościowych u młodych piłkarzy. Wniosek: nie każdy człowiek reaguje na HIIT i nie zawsze da się uniknąć np. objętościowego treningu aerobowego.
