IGF-1, DES (1-3) IGF-1 (art by Alien.)

Źródło zdjęcia

IGF-1 (insulinopodobny czynnik wzrostu 1)

IGF-1 jest naturalnie produkowany w wątrobie jako wynik metabolizmu GH (hormonu wzrostu) w obecności insuliny. Tkanka mięśniowa może również produkować IGF-1 dzięki odpowiedzi wewnątrzkomórkowej. W rzeczywistości, jedną z korzyści treningu, którego skutkiem jest intensywne palenie, jest wytwarzanie naturalnego IGF-1.

Jest to również skutek uboczny doustnych c17 – alfa, które powodują większe uwalnianie IGF-1 z wątroby. Receptory IGF-1 są obecne w mięśniach i organach takich jak serce, śledziona, jelito cienkie oraz nerkach z większą koncentracją receptorów wywierających wpływ na organy. IGF-1 jest silnie anaboliczny, o wiele bardziej niż GH czy insulina.

Rekombinowany IGF-1 (genetycznie zmodyfikowany) został określony jako skuteczny przy podawaniu domięśniowym, ponieważ powodował wzrost mięśniowy. Była to najbardziej popularna metoda uznana przez wielu za najmądrzejszą. Okres półtrwania wynosi około 10 minut, a jeśli środek jest lub był związany z IGF – BP – 3 (białkiem sprzęgającym insulinopodobny czynnik wzrostu) półtrwanie przeciągnięte jest do 12 godzin.

Proinsulina jest często łączona z insuliną i / lub GH z IGF-1, ponieważ IGF-1 wyłącza produkcję naturalnego GH, a GH wywołuje odporność na insulinę. IGF-1 jest często określany jako proinsulina, gdyż niweluje odporność insulinową i współdziała z insuliną. Jednak to mogłoby być błędnym terminem w odniesieniu do IGF-1.

IGF-1 może posiadać wszystkie efekty uboczne GH lub insuliny z innymi dodatkowymi: wzrost żołądkowo – jelitowy (GI). Dzieje się tak ze względu na wyższą liczbę receptorów IGF-1 rozmieszczonych wzdłuż drogi żołądek – jelita w porównaniu do mięśni szkieletowych. Te ostatnie mają więcej receptorów GH. To wyjaśnia większość 'napuchnięć’ widzianych ostatnimi czasy u kulturystów.

IGF-1 w postaci syntetycznej nie jest stały. Zbytni hałas, potrząsanie ampułką i nagłe wahania ciepła mogą zmienić to w nic innego poza skupiskiem drogich aminokwasów. Wyobraź sobie kawałek sznurka zwiniętego w specyficzny kształt i trzymanego w tym kształcie przez kilka włókien. Tak właśnie wygląda sekwencja aminokwasów w GH lub IGF-1, jednak sekwencja IGF-1 posiada jedynie dwa włókna utrzymujące tą aktywną formę.

Ów sznurek to specyficzna sekwencja aminokwasów. Włókna utrzymujące tę aktywną postać nazywane są pomostami dwusiarczanowymi. Wystarczy zmienić skład lub przełamać pomost, a IGF-1 przestanie pasować do receptora. Tak jak klucz musi mieć swój konkretny kształt, aby pasować do właściwego zamka, tak dany środek musi mieć odpowiedni kształt, aby dopasować się do właściwego receptora. Znowu, wyjaśnia to powszechnie zauważoną konieczność bacznego przygotowania i wykonania w odpowiednim miejscu iniekcji (w trenowaną danego dnia grupę mięśniową), gdy podawany był IGF-1.

Popularne kombinacje zawierały 0.25 – 0.50 mg GH na kilogram wagi ciała wraz z 60 – 1000 mcg IGF-1 podzielonymi na 2 – 5 iniekcji dziennie. Wiele osób potwierdziło lepsze zyski beztłuszczowej masy mięśniowej przy połączeniu zarówno insuliny jak i wysoce androgenicznych SAA (takich jak testosteron i środki doustne typu DIANABOL i / lub ANADROL – 50) przez 4 – 8 tygodni. Gro osób wstrzykiwało 40 mcg IGF-1 bezpośrednio po treningu w grupę mięśniową trenowaną danego dnia. Istotne jest, by wiedzieć, iż IGF-1 może być przyczyną niedocukrzenia, należy więc uwzględnić kontrolowanie poziomu cukru we krwi.

Czytelnik powinien zauważyć, iż IGF-1 był używany klinicznie w przypadku dzieci w dawkach przekraczających 3 – 7 mg dziennie. To 3000 – 7000 mcg na dzień! Nie odnotowano żadnych efektów ubocznych, ponieważ… nie spodziewano się żadnych oczywiście. Chodzi o to, iż 40 – 100 mcg stosowanego przez sportowców IGF-1 jest prawdopodobnie niewystarczającą ilością, a zarazem bardzo kosztowną. Jednakże, wyniki niektórych osób osiągnięte dzięki IGF-1 są zadziwiające.”

DES (1-3) IGF-1(różny od IGF-1)

Większość sportowców słyszała o IGF-1 (insulinopodobnym czynniku wzrostu) i zadziwiającym wpływie anabolicznym, jakich ma na tkanki oparte na białku typu tkanka mięśniowa. Des (1-3) IGF-1 jest ponad 10 razy (1000%) bardziej anaboliczny niż IGF-1. To jest zadziwiające!

IGF-1 jest obecnie produkowany w wątrobie zarówno z insuliny jak i hormonu wzrostu oraz innych tkanek. IGF-1 składa się z 70 aminokwasów połączonych w łańcuch. Cóż, kiedy mądry chemik usunie 3 ostatnie aminokwasy w łańcuchu IGF-1 (N – terminalny trójpeptyd), staje się on Des (1-3) IGF-1, a tym samym 1000% bardziej anabolicznym… Dlaczego?

IGF-1 krąży w krwiobiegu i tkankach 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Niestety, większość IGF-1 jest nieczynna, ponieważ jest związana przez inne białko zwane trójpeptydem wiążącym IGF-1 lub w skrócie IGF – 1 – BP – 3. Ponieważ związane hormony nie mogą połączyć się z ani pobudzić receptora, większość z krążącego i znajdującego się w mięśniach IGF-1 nie może zmobilizować bodźca anabolicznego.

Nie dzieje się nic dobrego. Jednak, gdy IGF-1 zostaje zmienione i staje się Des (1-3) IGF-1, białko wiążące IGF – 1 – BP – 3 nie może połączyć się z nim i zostaje on całkowicie aktywny. Innym powodem, dla którego Des (1-3) IGF-1 jest tak silny, jest jego unikalna zdolność do dopasowywania się receptorów IGF-1 zmienionych przez kwas mlekowy. Kiedy trenujemy, spalamy węglowodany, aby uzyskać paliwo do produkcji ATP w komórkach. Gdy komórki przełączają się na ATP, produktem ubocznym jest kwas mlekowy.

Jest to oczywiście przyczyna palenia mięśniowego, jakie odczuwane jest podczas intensywnego treningu lub serii z większą ilości powtórzeń. Nabudowanie ilości kwasu mlekowego zwane jest zakwasami, które na pewien okres niszczą kształt niektórych receptorów. Stąd też część anabolicznych / antykatabolicznych hormonów ma trudności z połączeniem się z odpowiednimi receptorami i wywołaniem odpowiedzi (nawet takich jak niezwiązany IGF-1).

Nie w przypadku Des (1-3) IGF-1, pierwszorzędnego czynnika wzrostu. Dopasowuje się on do receptorów IGF-1 nawet po zakwasach. Des (1-3) IGF-1 nie jest niezwiązany, zaś ponad 10 razy bardziej silniejszy niż IGF-1 i pasuje do receptorów. Szkoda jednak, że jest aktywny jedynie przez kilka minut.

Czy wiedziałeś, że organizm produkuje naturalny Des (1-3) IGF-1? Większość niedoinformowanych osób twierdzi odwrotnie, lecz to prawda. Kiedy sportowiec trenuje, w jego mięśniach tworzy się kwas mlekowy. Jak wiemy, IGF-1 / GH są zawsze obecne w krwiobiegu i tkankach (włączając mięśniowe) pochodzące z poprzednich treningów i od innych czynników metabolicznych. To palenie spowodowane kwasem mlekowym pobudza sekrecję IGF-1 / GH zarówno z poprzednich jak i obecnych treningów. Niestety, kwas mlekowy niszczy część obecnego w trenowanych mięśniach IGF-1. Poczekaj, to też jest dobre!

Kwas mlekowy odcina również 3 ostatnie aminokwasy z siedemdziesięcioaminokwasowego łańcucha ocalałego IGF-1 i tworzy Des (1-3) IGF-1. Tak więc zakwasy zwiększają w wątrobie produkcję GH / IGF-1, „rozwiązują” miejscowo IGF-1 w trenowanych (palących) mięśniach, niszczą część IGF-1 i konwertują pewną ilość IGF-1 w Des (1-3) IGF-1. Heh, wielka mi sprawa. A syntetyczna postać tego nadzwyczajnego anabolika zaczyna pojawiać się coraz częściej na czarnym rynku. ”

Autor: Alien. (sfd)

Komentarze do artykułu możesz zobaczyć na forum klikając TUTAJ