Dysproporcje rozwoju w sportach jednostronnych

Sporty, w których obserwuje się silną przewagę jednej połowy ciała nad drugą mogą przy źle zaprogramowanym treningu sprzyjać występowaniu pewnych dysproporcji posturalnych i rozwojowych. Dzielenie ciała wzdłuż osi strzałkowej, czyli na lewą i prawą stronę, może w związku z tym być jednym z czynników kontuzjogennych, co wykazano w ostatnim badaniu na baseball-owych miotaczach. Jest to kolejna przesłanka na wysoką wartość zrównoważonego treningu siłowego w każdej dyscyplinie sportu.

Wady sportów rzucanych

Sporty takie jak baseball, pchnięcie kulą, czy w pewnym stopniu golf oraz tenis dla optymalizacji techniki oraz siły z reguły wymagają „zaniedbania” jednej połowy ciała na korzyść drugiej. Co więcej, wymagają zaniedbania jednej z najważniejszych „porcji” pracy mięśni w trakcie wysiłku, a mianowicie fazy ekscentrycznej. Całą siłę koncentruje się na fazie koncentrycznej.

W badaniu z marca 2022 roku sprawdzono stopień zmiany zakresu ruchu oraz siły mięśni podgrzebieniowych oraz obłych mniejszych po treningu miotaczy. Kontuzje barków lub łokci mogą bowiem dotyczyć nawet 50% (lub więcej) zawodników baseball-u.

Trening rzucania wywoływał ograniczenie zakresu ruchu w rotacji wewnętrznej ramienia oraz spadek siły rotacji zewnętrznej. Zmiany te utrzymywały się średnio przez 3 – 4 dni po wykonanej praktyce. Zaobserwowano, że główne znaczenie ma tutaj nadmierne napięcie w obrębie mięśnia podgrzebieniowego. Warto mieć to na uwadze w programowaniu treningów i regeneracji w każdym sporcie wymagającym ruchu ramienia podobnego do tego, który występuje przy rzucaniu.

Źródło:

Mirabito NS, Topley M, Thomas SJ. Acute Effect of Pitching on Range of Motion, Strength, and Muscle Architecture. The American Journal of Sports Medicine. 2022;50(5):1382-1388. doi:10.1177/03635465221083325